پسماندهای شهری مثل تایر، بشکه و لوله پلیکا توسط کارآفرین تبریزی به وسایل قابل استفاده مبدل میشوند

صنعت تبریز ، کارآفرینی در ظاهر کاری سخت و نیازمند سرمایه ای کلان است. کارآفرینان از دید عده ای از جوانان ، افرادی با ویژه گی های خاص هستند. بسیاری از جوانان بیکار منتظر دعوتنامه ای برای شروع کاری پر درآمد و البته آسان هستند. آنان احساس می کنند باید با ظاهری آراسته سر کار خود حاضر شده و با پشت میز نشینی در ساعاتی محدود درآمد کلان کسب کنند. اما این طرز تفکر در میان کار آفرینان جایی ندارد. آنان افرادی هستند که نه تنها برای خود بلکه برای دیگران فرصتهای شغلی خلق می کنند و از کمترین فرصتها بهترین موقعیتها را خلق می کنند.برخی از این افراد درگیر بیماریهایی هستند که از نگاه بسیاری از جوانان به معنای پایان زندگی مفید اجتماعی است ولی افراد موفق و کارآفرین به جای انتخاب سرباربودن ، مفید بودن و اشتغال را انتخاب کرده اند. رسول محمدی ۳۸ ساله متولد شهرستان اهر است و در سال ۱۳۸۱ ازدواج کرده که ثمره ازدواجش دو دختر ۱۲ و ۶ ساله است. وی در سال ۱۳۹۰ مبتلا به بیماری ام اس شده است و تحت پوشش سازمان بهزیستی استان قرار گرفته است. محمدی از سال ۹۶ با ذوق و علاقه ای که دارد از پسماندهای شهری طرح های خلاقانه ای می سازد که به گفته خودش، چنین طرح هایی در ایران به جز او توسط فرد دیگری ساخته نمی شود . در این میان علاوه بر فعالیت های او ، پشتکار ، ایمان و تلاش وی برای کسب روزی حلال و گذران زندگی خود، بسیار ارزشمند است چرا که مشکلات جسمانی و معیشتی باعث نشده است که او ناامید شده و دست از تلاش بردارد. او می گوید با این که از سوی خانواده و به ویژه پدرش تحت حمایت مالی قرار می گیرد اما دوست دارد همچنان که برای روی پا ایستادن خود با بیماری ام اس جنگیده و توانسته است بدون ویلچر به زندگی خود ادامه دهد، از نظر مالی نیز روی پای خود بایستد و به دیگران وابسته و محتاج نباشد.
در ارتباط که فعالیتی که انجام می دهید برایمان بگویید؟
در حال حاضر از پسماندهای شهری مثل تایر، بشکه، لوله پلیکا، ظرف نوشابه های یکبارمصرف، ضایعات آهن آلات طرح هایی مثل انواع گلدان، خودرو، موتورسیکلت و تاب درست کرده ام که قابل استفاده در پارکها و فضای سبز شهری است. برای این کارم گواهی صلاحیت حرفه ای ( سازنده مبلمان شهری از سازمان فنی و حرفه ای) دریافت کرده ام و در پانزدهمین جشنواره کارآفرینی دانشگاه فنی و حرفه ای شرکت کرده ام و از من تقدیر شده است. با اینکه توان مالی ندارم ولی دوست دارم با تشکیل کارگاهی برای چند نفر از معلولان شغل ایجاد کنم و امید دارم مسئولان با حمایت های اولیه من را برای شروع کار و به ویژه ایجاد کارگاه یاری کنند.
چطور شد تصمیم گرفتید از پسماندهای شهری طرح درست کنید؟
من سالها پیش در مرکز دفن زباله شهرداری کار می کردم و همیشه به این فکر می کردم که کاش از پسماندهای شهری که دور ریخته می شوند و استفاده مفیدی از آنها نمی شود می توانستم استفاده بهینه کنم.


در مورد مراحل کار خود توضیح دهید؟ آیا به تنهایی این کار را انجام می دهید؟
ساخت طرح ها شامل مرحله طراحی، برش، جوشکاری، رنگ و نقاشی است که من همه این مراحل راخودم به تنهایی انجام می دهم. چون درآمد و سرمایه خوبی ندارم نمی توانم کارگری داشته باشم و مجبورم با این وضعیت جسمانی ام همه مراحل را خودم انجام دهم.
در مورد وضعیت جسمانی اتان برای ما توضیح دهید؟
بیماری ام اس یک بیماری پر هزینه است که تحملش بسیارسخت است ولی به لطف خدا بیماری هستم که بعد از ۱۸ ماه ویلچرنشینی روی پای خود ایستاده ام. من تنها چیزی که به آن فکر می کنم کار است و سعی می کنم به خاطر دخترهایم که شده تا توان دارم کار کنم وبرای خود و جامعه ام مفید باشم.


چه کسانی در این راه حمایت تان کرده اند؟
با توجه به اینکه من بیماری ام اس دارم، با عنایت و حمایت مددکارم خانم صادقیان از سرمایه بلاعوض، وام با بهره پایین و کمک های غیر نقدی این سازمان مثل ویلچر و عصا بهره مند شده ام. انجمن ام اس نیز مرا در معرفی به سازمان ها و ارگان های مختلف کمک کرده است. همچنین پزشک معالجم نیز هم با کمک مالی و هم در انگیزه و روحیه دهی بسیار کمک حالم بوده است و همیشه می گوید این فعالیت تو بسیار ارزشمند است چرا که بیمارانی با این شرایط اکثرا امید خود را از دست داده اند و انگیزه ای برای فعالیت ندارند.
در مورد مشکلات و خواسته های خودتان برایمان بگویید؟
مهم ترین مشکلم سرمایه و مکانی برای کارگاه است. با اینکه به شهرداری، سازمان فنی و حرفه ای مراجعه کرده ام هنوز آنچنان باید و شاید حمایت نشده ام و در فروش طرح هایی که می سازم با مشکل مواجهم. من دوست دارم با حمایت های مسئولان روزی برسد که با دسترنج خود به زندگی ام ادامه دهم و نه تنها محتاج حمایت های مالی دیگران نباشم بلکه بتوانم برای چند نفر دیگر نیز اشتغال زایی کنم.
برای آینده چه برنامه ای دارید؟
در صورتی که حمایتهای موثری از سوی مسئولان صورت گیرد می توانیم در زمینه تولید انبوه مبلمان شهری با استفاده از پسماندها اقدام کنیم. متاسفانه مقدار زیادی از پسماندها در تبریز تولید می شود که می تواند به عنوان یک کالای زیبا و مفید مورد استفاده مجدد قرار گیرد.

مهسا رمضانی- تبریز – خبرنگار