روزنامه فروشان دستفروش که روزگاری با دردست گرفتن روزنامه در خیابانهای این شهر شور و نشاط مطالعه روزنامه را در میان مردم ایجاد می کردند امروز از این شهر رخت بربسته اند و دیگر صدای روزنامه ، روزنامه آنان به گوش نمی رسد.

شهر تبریز به عنوان مهد صنعت چاپ و روزنامه کشور و شهری که افتخار انتشار اولین روزنامه را در کارنامه خود دارد این روزها در زمینه فعالیتهای روزنامه ای حال و روز خوبی ندارند.

در سالیان گذشته افرادی بودند که در سطح شهر تبریز به دست فروشی روزنامه در تبریزمی پرداختند و با یک تقسیم ناگفته مناطق مختلف تبریز را میان خود تقسیم کرده و تقریبا تمام نقاط مهم شهررا پوشش می دادند.

این شیوه روزنامه فروشی با پیر شدن این افراد و از کار افتاده شدن  آنان تقریبا منسوخ شده و چند نفر باقی مانده نیز با بی مهریهای که از سوی مردم

و برخی مسئولان  صورت می گیرد دل و دماغ چندانی برای کار دستفروشی روزنامه ندارند.

روزنامه فروشان دستفروش که روزگاری با دردست گرفتن روزنامه در خیابانهای این شهر شور و نشاط مطالعه روزنامه را در میان مردم ایجاد می کردند امروز از این شهر رخت بربسته اند و دیگر صدای روزنامه ، روزنامه آنان به گوش نمی رسد.

این افراد که ارتقای فرهنگ و هنر و دانش عمومی را به عنوان سربازانی بی مدعا در تلاش هستند گاه با صحنه های بسیار ناخوشایندی مواجه می شوند که علاوه بر بعد اخلاقی در زمینه کاری نیز برای آنان دردسر ساز می شود.

در یکی از این نمونه ها میلادحبیبی روزنامه فروش تبریزی که در قالب دستفروشی به همشهریانش روزنامه می رساند در اتفاقی ناخوشایند مورد ضرب و شتم یک راننده اتوبوس قرار گرفته و روزنامه های وی نیز بر روی زمین پراکنده شده است.

این روزنامه فروش که علی رغم معلولیت جسمی برای امرار معاش خود و خانواده به این حرفه روی آورده، با اظهارگله مندی از این رفتار راننده خاطی میگوید: من برای انتقال روزنامه برای فروش در سطح شهر تبریز از اتوبوسهای شرکت واحد که ارزانترین وسیله حمل و نقل درون شهری است استفاده می کنم و در یکی از این مسافرتهای درون شهری از راننده اتوبوس خواستم تا اتوبوس را در ایستگاه مورد نظر نگه دارد که با امنتناع وی با فحاشی و ضرب وشتم از طرف این راننده مواجه شدم.

وی ادامه داد: با شکایت بنده به حراست اتوبوسرانی  مستقر در آبرسان نتوانستم به حق خود برسم و بیشتر از خودم از توهینی که به ساحت روزنامه شد متاسفم می باشم.

این فروشنده روزنامه تاکید کرد: اگر قرار باشد فرهنگ سازی مناسبی دراین زمینه صورت نگیرد نخواهیم توانست از شان و جایگاه روزنامه و فعالان این بخش در جامعه حمایت کنیم.

در پی این اتفاق و مراجعه این روزنامه فروش به دفتر روزنامه همشهری با مسئولان روابط عمومی  و مدیران اجرایی شرکت واحد اتوبوسرانی تبریز تماس گرفته شد و مسئولان این شرکت نیز با انتقاد و محکومیت رفتار این راننده خاطی قول برخورد با این فرد را دادند.

فارغ از ضرورت رفتار تنبیهی با این راننده خاطی آنچه دارای اهمیت فراوان می باشد،لزوم فرهنگ سازی رفتار صحیح با رسانه ها و افراد زحمتشکی است که در آخرین لایه اطلاع رسانی به مردم یعنی پخش و توزیع  روزنامه فعالیت می کنند.

این افراد که در قالب دستفروشان روزنامه فروش فعال هستند بیش از هر چیز نیازمند توجه و تکریم هستند تا کار طاقت فرسای پخش روزنامه برایشان کمی راحتر شود.

بدون شک اقبال عمومی جامعه به روزنامه خوانی در گذشته های نه چندان دور مرهون دستفروشانی بود که با صدای بلند و در میادین شهر تیتر مهم روزنامه ها را فریاد می زدند و مردم را به خواندن روزنامه تشویق می کردند.

افزایش شور و شوق روزنامه خوانی در جامعه امروز ما نیازمند ارتقای رفتارهای اجتماعی مدیریت شده در زمینه فرهنگی است تا بتوان  به اهداف عالیه افزایش اگاهی عمومی دست یافت و در این میان باید از کف خیابان و عملیاتی ترین روشها که گاه ساده به نظر می رسند استفاده کرد.

روزنامه فروشان عادی اصلی ترین و گسترده ترین شبکه  ارتباطی روزنامه با مردم هستند و می توان با توجه به این قشر گسترده و فعال در جامعه قدمهای موثرتری برای فرهنگ روزنامه نگاری برداشت.