غرب تبریز یکی از مهدهای صنعت در استان ، شمالغرب و حتی کشور است که در حال رنگ باختن به منطقه ای تجاری و تفریحی است.

احداث مجتمع های تجاری، خدماتی، تفریحی، فرهنگی، ورزشی و گردشگری در منطقه غرب تبریز که مهد توسعه صنعت در تبریز ، آذربایجان و شمالغرب کشور بوده یکی پس از دیگری مجوز دریافت می کنند.

غرب تبریز این روزها حال خوشی ندارد و با آغاز اجرایی شدن پروژه تجاری مشهوری به نام آ .س  شاهد شلیک تیر خلاص به این منطقه صنعتی خواهیم بود.
م. ز، سرمایه گذار اصلی این پروژه چندی پیش در گفتگو با رسانه ها  این پروژه را یادگار خود برای شهر تبریز خوانده و گفته بود : این یادگاری تاثیرش را تا ۱۵۰ و شاید ۲۰۰ سال آینده حفظ خواهد کرد و در زمینی به مساحت ۱۹ هکتار و زیر بنای ۵۶۰ هزار متر مربع ساخته می شود.
این سرمایه گذار البته به سرنوشت کارخانه بنیان دیزل هم اشاره می کند که قرار است این پروژه در محل این پروژه احداث شود و می گوید: بخشی از این کارخانه به کلیبر منتقل می شود و بخش اعظم آن به جاده جزیره اسلامی می رود.
اما سوال مهم اینجاست که احداث این مجتمع  چه بلایی به سر منطقه صنعتی غرب تبریز می آورد، نباید فراموش کنیم که این منطقه در سالهای اخیر و البته در حال حاضر نیز قلب تپنده صنعت آذربایجان و شمالغرب کشور است و صدها هزار سفره مستقیم و غیر مستقیم از این منطقه رنگین می شوند و تاثیر حرکت چرخ دنده های صنعت در این منطقه در کیلومترها آنسوتر نیز مشاهده می شود.
اما با تبدیل شدن این منطقه به یک ناحیه تفریحی و گردشگری چه اتفاقی رخ می دهد ، به زبان ساده تر کار جای خود را به تفریح و خوشگذرانی خواهد داد و این همان موضوعی  است که موجب زمینگیر شدن جامعه و وابستگی بیش از پیش خواهد شد.
شاید گفته شود که کارخانه به محل دیگری منتقل می شود اما نگرانی جدی تبدیل فرهنگ کار به فرهنگ تفریح در منطقه ای است که سالهای سال برای صنعتی شدن آن تلاش شده است.
برخی فعالان بزرگ اقتصادی در استان بر این باور هستند که منطقه غرب تبریز هویتی صنعتی دارد و با تغییر کاربری کارخانجات موجود در این منطقه به سمتی خواهیم رفت که باخت دو سر را هم برای سرمایه گذار و هم برای صنایع دارد به نحوی که منطقه جذابیت گردشگری نخواهد یافت و از سوی دیگر صنعت نیز از این منطقه به سمت غیر فعال و انبارهای ضایعات و محل تجمع بیکاران و رانندگان تریلی و حتی معتادان تبدیل خواهد شد.
منطقه غرب تبریز به علت وجود صنایعی چون پالایشگاه و پتروشیمی و صدای مداوم راه آهن و تردد مستمر تریلی ها و خودروهای باری سنگین به زحمت خواهد توانست به منطقه ای جذاب برای گردشگران و خانواده هایی مبدل شود که به دنبال تفریح در هوای سالم هستند.
شاید تدبیر مسئولان در حالت کلان موجب شود تا منطقه ای مهم از نظر صنعتی بتواند هویت خود را حفظ کند و در عوض سرمایه گذاری تفریحی و گردشگری در نقاطی بکر از تبریز مانند دره منتهی به باسمنج و حد فاصل قلعه خلعت پوشان و سه راهی اهر که پتانسیل خاصی دارند هدایت شوند.

البته پس از آنکه محل کارخانه بنیان دیزل با تغییر کاربری برای احداث مجموعه  تجاری، خدماتی، تفریحی، فرهنگی، ورزشی و گردشگری در نظرگرفته شد اینبار شهرداری تبریز نیز گام دوم را بزرگتر برداشته و با همکاری سرمایه گذار ترکیه ای در غرب تبریز این مجموعه ها احداث می شود.

در نشستی که مابین شهردار تبریز و سرمایه‌گذار ترکیه‌ای برگزار شد، قرارداد نهایی مقدمات اجرای بزرگترین پروژه مشارکتی سرمایه‌گذاری در غرب تبریز به امضا رسیده است.

بر اساس طرح مصوب این سرمایه‌گذاری بزرگ در منطقه غرب تبریز، سرمایه‌گذار خارجی نسبت به احداث مجموعه بزرگ شامل مجموعه‌های تجاری، خدماتی، تفریحی، فرهنگی، ورزشی و گردشگری در منطقه غرب تبریز اقدام می‌کند.

پروژه فوق الذکر در زمینی به مساحت ۲۶ هکتار در محل توقف‌گاه اتوبوسرانی تبریز و با سرمایه‌گذاری بالغ بر ۱۵۰۰ میلیارد تومان اجرا می‌شود که سهم شهرداری از این پروژه ۱۸ و سهم سرمایه‌گذار ۸۲ درصد است.

پیش از این و به‌دنبال امضای توافقنامه شهرداری تبریز و سرمایه‌گذار خارجی، موضوع به تصویب شورای اسلامی شهر تبریز رسیده بود.

البته مسئولان شهری تبریز نیز با فاصله گرفتن تدریجی صنایع از غرب تبریز به نقاط غربی تر و حاشیه ای تر این شهر تاکید دارند چرا که شهر تبریز با گسترش خود صنایعی را که روزگاری در بیرون از شهر بوده اند اکنون در آغوش خود جای داده و به عنوان مثال کارخانه تراکتور سازی حال در محدوده شهرداری منطقه ۷ تبریز و مابین شهرک اندیشه و منطقه شهری ویژه کجوار قرار دارد.

حال به نظر می رسد انتقال صنعت از غرب تبریز میتواند به بهانه ای برای تعطیلی کامل کارخانه های این منطقه باشد و وعده هایی که برای احداث کارخانه در محل جدید داده می شود وعده ای تو خالی بیشتر نباشد.

در این میان قیمت بالای زمینهای کارخانجات غرب تبریز که حال در وسط شهر تبریز قرار دارند وسوسه زمین خواران را موجب می شود و با تغییر کاربری این زمینها زمینه ساخت و ساز واحدهای تجاری در این منطقه بیشتر فراهم میشود.

نکته حائز اهمیت دیگر اینکه غرب تبریز به لحاظ وجود صنایع مختلف یک برند فرهنگی نیز به شمار آمده و نشانه ای از فرهنگ کار  کوشش در این شهر است و در تمامی شهرهای بزرگ و صنعتی جهان نیز این نمادهای اجتماعی مورد توجه قرار می گیرند.

به عنوان مثال کارخانه تراکتور سازی در سالهایی نه چندان دور چنان در ماهیت اجتماعی و اقتصادی شهر تبریز تاثیر گذار بود که افزایش حقوق کارگران و رونق این کارخانه در رونق مغازه های کوچک و سوپر مارکتها نیز تاثیر گذار بود.

حال با گذشت چندین سال و گسترش جمعیت شهر تبریز این تاثیر گذاری محدود شده چرا که کارخانه تراکتور سازی در همان ابعاد و حجم تولیدی باقی مانده اما جمعیت شهر تبریز به نسبت ۴۰ سال قبل چندین برابر شده ، اما هنوز این تاثیر گذاری و ماهیت صنعتی در تبریز وجود دارد که باید به آن توجه بیشتری داشت  ودر کنار موضوع صنعت به تاثیر گذاری فرهنگی و اجتماعی آن نیز توجه کافی داشت.