واسطه ها در پروژه های فناوری شاید چندین برابر طراحان و پیاده سازان پروژه پول به جیب می زنند.

با گسترش کاربرد فناوری اطلاعات در جهان ، سازمان و شرکت های دولتی و خصوصی برای سهولت و تسریع در انجام کارها هزینه هایی را متحمل می شوند و از سویی هم برنامه نویسان ، توسعه دهندگان ، طراحان و …. خود را به چالش می کشند و خدمات خود را بهبود می بخشند و هر روز از منابع سخت افزاری و نرم افزاری بهینه تر برای خدمات رسانی این صنعت پر درآمد استفاده می کند.
متاسفانه آذربایجان شرقی در این زمینه خیلی از قافله عقب مانده است . هر روز برنامه نویسان و توسعه دهندگان ماهری از این شهر  خود را به شهرهای بزرگتر و پایتخت می رساند و تمایلی به کار در شهر خود ندارند . در استان های دیگر همچین مواردی به ندرت اتفاق می افتد، تجربه چند ساله در زمینه بازار فناوری اطلاعات تبریز نشان می دهد که برخی شکاف هایی در این زمینه وجود دارد که در ادامه مقاله موارد مهم آن اشاره شده است.

ترس از کار تیمی :

بیشتر متخصصات فناوری استان علاقمند به کار در کنار هم به صورت یک تیم منسجم را ندارند و به صورت جزیره ای مراحل توسعه یک پروژه از قبیل تعریف ، تحلیل طراحی ، پیاده سازی و تست ، نگهداری را انجام میدهند.
بارها مشاهده شده است که چون تحلیل های اولیه درست انجام نشده نرم افزار یا پروژه پیاده سازی شده با مشکلات فراوان مواجه شده و چند پروژه به سر انجام رسیده دقیقاً مشکلات مشابهی را داشته و دلیل این کار هم دور از انتظار نیست چون تمام مراحل تولید توسط یک یا چند نفر تحلیل و پیاده سازی شده است.

نبود زیرساخت مناسب :

یک پروژه فناوری همیشه نیازمند سخت افزار ، نرم افزار و زیر ساخت ( اینترنت گران ) مناسب است که بدلیل تحریم ها و وجود واسطه های میانی ، هزینه های نهایی برای مدیران سازمان ها چند برابر شده است .
برای کم کردن هزینه ها همیشه از موارد اساسی در یک پروژه مثل نبود تحلیل اولیه درست و یا استفاده از سخت افزار با کیفیت پایین بسیار مشاهده می شود که باعث می شود که کاربرنهایی رضایت و حس کاربری خوبی به کار با سیستم نداشته باشد.

 

بازار گرم واسطه ها :

واسطه ها در پروژه های فناوری شاید چندین برابر طراحان و پیاده سازان پروژه پول به جیب می زنند.
برخی مدیران سازمان ها ، فناوری را به چشم هزینه های اضافی می بینند و تمایل شدیدی به کار سنتی در مجموعه خود دارند، شاید هم سواد کافی برای استفاده و تحلیل و درک مناسبی از فناوری در کار مجموعه خود ندارند. همچنین واسطه ها در پروژه های فناوری چندین برابر طراحان و پیاده سازان پروژه سود می برند.

 

تسلط نداشتن برفناوری های جدید

تسلط نداشتن متخصصان استان با ابزار ها و فناوری های جدید، باعث درک نادرست و در کنار آن آموزش های بسیار ضعیف مدیران جهت استفاده از محصولات فناوری شده است. کارفرمایان در قبال هزینه ای که که برای محصول فناوری ای می کنند انتظار بسیار بالایی دارند و همیشه در تلاش کم اهمیت دادن کار طراحان و توسعه دهندگان محصولات فناوری را داشته و این کار تازیانه ای به صنعت فناوری استان بوده و باعث خدشه دار شدن این صنعت در استان و نارضایتی توسعه دهندگان فناوری از کار با سازمان های دولتی و تا حدودی خصوصی شده است

بکارگیری نیروها:

بیشتر کارمندان و مسئولان پست های سازمانی از آموزش های اولیه مناسب و استاندارد در سمت سازمانی خود برخوردار نیستند و همیشه کار ارباب رجوع بخاطر نداشتن شناخت درست و اصولی به سازمان به تاخیر افتاده و مراجعه به ادارات و سازمان ها کابوس عموم مردم استان است. برخی سازمان و شرکت ها یکی از بزرگ ترین ابزارهای توجیه  به استفاده نکردن از محصولات فناوری را نبود اعتماد به امنیت بسته های نرم افزاری تولید شده می دانند.

بی توجهی به سواد دیجیتالی عموم

سواد دیجیتالی عموم مردم استان در زمینه ی فناوری پایین بوده و طراحان محصولات فناوری ، خود را متعهد به تحویل کار متناسب با سطح عمومی جامعه نمی کنند که باعث بوجود آمدن ناهنجاری هایی در این عرصه شده است ( مثال : همه نمی توانند از خود پرداز های بانکی به راحتی استفاده کنند و همیشه مورد سو استفاده توسط سارقان و کلاه بردارن شده اند ).

نداشتن تعهد مالی مسئولان سازمان های دولتی و خصوصی

مسئولان اکثراً تعهدی در پرداخت به موقع هزینه ها از خود نشان نمی دهند و از آن طرف پروژه ها به تاخیر در تحویل بعلت عدم پشتیبانی مالی درست و به موقع به تاخیر می افتند. در این حین بخش های خصوصی و دولتی از این موقعیت استفاده کرده و در مواقعی مشاهده شده ۵۰-۶۰ درصد هزینه پروژه تمام شده را به عنوان جریمه دیرکرد در تحویل ، متحمل مجریان می کنند . همچنین برخی کارفرمایان در هنگام عقد قرارداد بر دوش مجری تعهدات سنگینی را متحمل می شوند مجریان را ناچاراً به عقب نشینی در ارایه پروپزال بسته فناوری خود می کنند.

کاهش کیفیت تولیدات فناوری :

کیفیت تولیدات فناوری استان بخاطر عدم کنترل و بررسی مهندسی کاهش یافته و محصولات دارای کیفیت و پایداری مناسبی نیستند که این امر باعث عدم رضایت کاربر نهایی و ایجاد نگرش منفی در استفاده از تولیدات محصولات فناوری می شود و شرکت های موجود را به ورشکستگی و عقب نشینی می کشاند. شرکت های بزرگتر عرصه را برای شرکتهای نوپا و کوچک جهت اعلام وجود تنگ کرده اند و این امر به مرور زمان شرکت های نوپا را از پای درآورده و باعث حذف شرکت ها و پیامدهایی نظیر بیکاری و سرخوردگی می شوند. عدم حمایت از بخش خصوصی و تولیدات داخلی صنعت فناوری استان را نیز باید در این میان از یاد نبرد.

حسین ناصری – کارشناس آی تی