برخی بچه های سرمایه داران بزرگ تبریزی با روش جدیدی به شغل های شیک و فانتزی مشغول شده و به اصطلاح صاحب کار و پیشه آبرومندی می شوند که صد البته همه چیز به همراه دارد به جز درآمد.
به گزارش صنعت تبریز ، شهر تبریز در چند سال گذشته شاهد احداث پاساژها و مجتمع های خرید لوکس و گران قیمتی شده است که به جای خریدار از وجود تماشاگران و بازارگردهای حرفه ای بهره می برد و به صورت عمده نیز اکثر این مغازه ها فعال هستند و کالاهای لوکس و گران قیمت نیز در ویترین های آنها به چشم می خورد.
لوازم خانگی و زینتی چند ده میلیون تومانی تا لباس و کفشهای چند صد تومانی که البته مشتریانی نیز ندارند با فروشندگانی که دارا بودن بیشتر زیبنده آنان است تا فروشنده بودن حقیقی جالب را روشن می کند به خصوص اگر در کنار این فاکتورها اجاره های سرسام آور این واحدهای تجاری را نیز در نظر بگیریم.
به عبارت دیگر این واحدهای تجاری به طور متوسط ماهانه هزینه ای بالغ بر چند ده میلیون تومان را متوجه صاحبان خود می کنند بی آنکه خرید و فروشی نیز صورت گیرد و ساعات کار این واحدها نیز بسیار کم و محدود به ساعات بعد از ظهر تا اواسط شب است.
پس علت فعالیت این همه واحد تجاری بدون مشتری و البته با هزینه های بسیار بالا در شهر تبریز چیست؟
حقیقت این است که برخی سرمایه داران بزرگ و صاحبان ثروت برای آنکه فرزندان خود را سرگرم کنند و آنان را صاحب شغلی آبرومند معرفی نمایند با سرمایه چند صد میلیونی مغازه ای برای ایشان تهیه می کنند و ماهانه نیز چند ده میلیون تومان پول تو جیبی به وی پرداخت می کنند تا بیکار نماند و در چند صد متر آنطرف تر جوانی آگهی فروش کلیه ای سالم و جوان را به در و دیوار شهر می چسباند تا شرمنده اهل و عیال خویش نباشد.
در شهری که واحدهای تجاری به صورت مشارکتی با شهرداری تبریز به صورت سرسام آور در حال احداث است و مشتریانی نیز منتظر این واحدهای تجاری نیستند چه انتظاری می توان داشت از افزایش واحدهای صنعتی که سفره های خانواده کارگران را رنگین کند؟