توزیع امکانات سینمایی در تبریز عادلانه نیست

در تبریز، اغلب امکانات  سخت افزاری و نرم افزاری  سینما که عموما در اختیار نهادها و مراکز فرهنگی قرار دارد در حالی که این مراکز از نظر فنی و حرفه ای فاصله زیادی با سینما گران دارند و عقب تر از آنان هستند

اشرف شفیعی – تبریز – خبرنگار

کارگردانان جوان تبریزی در یک دهه گذشته و با وجود تنگناهای متعدد توانسته اند آثار سینمایی خوبی تولید کنند که در سطح ملی هم حرفهایی برای گفتن داشته باشند. خلق آثاری قابل قبول با وجود کمبودهای مختص شهرستانها اتفاق مبارکی است که نیاز به حمایت مسئولان فرهنگی و هنری استان دارد.یکی از این کارگردانان علیرضا سلمانپور متولد سال ۱۳۶۱ در تبریز و  دارای مدرک کارشناسی علوم ارتباطات اجتماعی است.وی فعالیت هنری خود را با حضور در دوره آموزشی انجمن نمایش در سال ۱۳۷۷ آغاز کرد و سپس در سال ۱۳۷۸ با ورود به انجمن سینمای جوانان ایران و طی دوره آموزشی فیلمسازی در آن مرکز، قدم هنر سینما و فیلم کوتاه گذاشت.وی بعد از طی دوره آموزشی فیلمسازی، فعالیت خود را بیشتر در رشته تدوین فیلم متمرکز کرد.هر چند در لابه لای فعالیت در این زمینه تجربه هایی در کسوت کارگردانی نیز انجام داده است. وی در گفتگو با همشهری بر ضرورت همراهی هنرمندان و مسئولان برای خلق آثار کیفی در سینمای استان تاکید می کند.

مختصری از سوابق کاری خود بگوئید؟

تدوین و صداگذاری چندین عنوان فیلم کوتاه و بلند و نیز نویسندگی و کارگردانی چندین عنوان فیلم کوتاه داستانی و مستند و انیمیشن را دارم.مهمترین فیلم های کوتاهی که به عنوان نویسنده و کارگردان در خلق آنها نقش داشته ام فیلمهای کوتاه “اینام” و “کوزمک” و “سازاق” هستند.

آثار و فعالیتهای هنری که در استان یا خارج از استان داشته اید را بفرمائید؟

تا کنون ۱۷ فیلم کوتاه مستند و داستانی و انیمیشن را نویسندگی و کارگردانی کرده ام ضمن اینکه در خلل این کارها در تولید چندین برنامه ی تلوزیونی برای شبکه های برون مرزی و استانی و فیلم بلند سینمایی به عنوان تدوینگر همکاری داشته ام.

برخی معتقدند سینمای استان وضعیت خوبی ندارد شما به عنوان یک کارگردان جوان ، وضعیت سینمای تبریز و استان را چگونه ارزیابی می کنید؟

بله وضعیت چندان خوبی وجود ندارد چرا که تا زمانی که سینمای های تبریز و مراکز فرهنگی مربوطه به جای پخش فیلم و برگزاری محافل سینمایی و هنری اقدام به تغییر کاربری سینماها کرده و آنان را به گیم نت ها و محل برگزاری همایشها  بدل کنند و متولیان امر توجه شایانی به امور نداشته باشند و انجمن های صنفی نیز در تغییر شرایط و بهینه کردن اوضاع ناتوان بمانند نباید انتظارزیادی برای اصلاح وضعیت سینمای استان داشت.

یعنی با این شرایط نمی توان کار کرد؟

سینماگران استان با همه این معضلات در صحنه باقی می مانند در حقیقت  به پیمودن راه های سخت و طاقت فرسا برای رسیدن به هدف عادت کرده ایم. با وجود مسائل و مشکلات عدیده هنر سینما مخصوصا در تبریز و استان، سینماگران هنوز امید خود را نباخته  و همچنان کورسوی امید را برای بهتر شدن شرایط دارند.

البته سینمای تبریز و استان در بحث تولید فیلم در سالهای اخیر شگفتی های بسیاری آفریده  و توانسته  در این چند سال در اکثر جشنواره های معتبر و تراز اول ایران و جهان خوش بدرخشد هر چند که این تولید ها و موفقیت ها تماما حاصل تلاش و زحمات خود سینماگران بوده است اما می توان امیدوار بود که این اتفاقات چاشنی محرکی برای مسولان امر شود و آنان را به حرکت در این زمینه و بسترسازی در این امر سوق دهد.

در تبریز، اغلب امکانات  سخت افزاری و نرم افزاری  سینما که عموما در اختیار نهادها و مراکز فرهنگی قرار دارد در حالی که این مراکز از نظر فنی و حرفه ای فاصله زیادی با سینما گران دارند و عقب تر از آنان هستند تا زمانیکه بین این دو تعادل برقرار نشود و مسولان برای بسترسازی بهتر گام برندارند نمی توان انتظارات زیادی از هنر سینمای تبریز داشت.

وضعیت اقتصادی سینمای تبریز را چگونه می بینید؟

سینما ضمن اینکه یک هنر است، صنعتی بزرگ نیز محسوب می شود، بدیهی است که هیچ صنعتی بدون بسترسازی مناسب نمی تواند جلوه درخشانی داشته باشد. تبریز در فقر سینمایی اسیر است که شما می توانید رنگ و بوی این فقر را از در و دیوار سالن های سینمای این شهر بشنوید، هر چند شنیده می شود که اخیرا گام هایی مثبت در جهت بهبود سالن های سینمای شهر برداشته شده است اما این گام ها به نظر کافی نیست و مطمئنا برای بهبودی حال ناخوش این هنر همت بیشتری نیاز است.

 

مشکلات اصلی این حوزه راچه می دانید؟

عدم وجود سالن های سینمایی مطابق با استانداردهای روز و ذائقه مخاطب، عدم تولید آثاری که مخاطب را به چالش وا دارد، عدم سیاست گذاری های مناسب تولید و پخش در سینما، عدم آموزش های هنری و علمی مناسب در بین فعالان یا علاقمندان به سینما، عدم استفاده و بهره جویی از اساتید این هنر توسط مجریان طرح ها، عدم ارتباط های محکم و علمی با هنر و صنعت سینمای جهان، وجود معضلات عدیده فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و روانی در بطن جامعه، وجود مشکلات عظیم اقتصادی در هنر سینما، وجود مافیاهای گردن کلفت در سینمای ایران، همه و همه به نوعی گریبانگیر این هنر هستند.

آخرین فیلمی که کارگردانی آن را بر عهده داشتید تحت چه عنوانی است و در کدام مرحله است؟

آخرین فیلم کوتاهی که نویسندگی و کارگردانی آن را عهده دار بوده ام فیلم کوتاه “سازاق”  به تهیه کنندگی دوست عزیزم جعفر شکوری هست که داستان پدر و مادر یک شهید را روایت می کند که بعد از چندین سال خبر پیدا شدن پیکر فرزندشان را دریافت می کنند. این فیلم امسال در جشنواره ملی فیلم رضوی رونمایی شد و توانست تندیس طلایی بهترین فیلم کوتاه داستانی این جشنواره را از آن خود کند و هم اکنون نیز در بخش مسابقه جشنواره ملی فیلم کوتاه حسنات اصفهان در بخش مسابقه است.چندی پیش فیلم کوتاه”سلاخ” را به کارگردانی رسول ایرانزاد تهیه کنندگی و آماده نمایش کردم که پخش های جشنواره ای آن از سال آتی آغاز خواهد شد ضمن اینکه در حال حاضر مشغول بازنویسی فیلمنامه اولین فیلم سینمایی خود هستم که در صورت وجود بستر مناسب و خواست خداوند متعال در سال آینده اقدام به تولید آن خواهیم کرد.

 

برای آینده چه برنامه ای دارید ؟

با وجود تمامی مسائل و مشکلاتی که مطرح شد همچنان به زیستن و نفس کشیدن در عالم سینما مشتاقم و عشق می ورزم و بی شک چون اکثر فعالان این هنر در پی تولید فیلم های جدید خواهم بود.من و دوستان فعالم در این هنر همچنان بر آینده پر نور و درخشان این هنر در ایران زمین امیدواریم و تمام تلاشمان را برای روشن ماندن چراغ های سینماهای این دیار خواهیم کرد.