سومین جشنواره مطبوعات آذربایجان شرقی پس از سال‌ها وقفه در حالی در تبریز با معرفی نفرات برتر به کار خود پایان داد که  با وجود برخورداری از نکات مثبت، انتقادهای زیادی از نحوه برگزاری این جشنواره و داوری آن شد.

به گزارش صنعت تبریز ،برگزاری جشنواره مطبوعات، آن هم  پس از سال‌ها وقفه به نوبه خود اتفاق بزرگی به شمار می‌رود، اما برگزارکنندگان این جشنواره به خوبی می‌دانستند که با وجود فعالیت ۳۱۰ رسانه محلی در استان، برگزاری این جشنواره بدون حواشی نخواهد بود و انتقادهای زیادی در مورد نحوه برگزاری آن از سوی منتقدان ارائه خواهد شد. با این وجود همت و شهامت برگزاری چنین جشنواره‌ای و قبول پیشاپیش هزینه‌های معنوی آن فی النفسه جای تقدیر بسیار دارد.
استاندار آذربایجان شرقی دقایقی  در این جشنواره حاضر شد و اگرچه در بخش اهدای جوایز حضور نداشت، اما در سخرانی خود بر لزوم گنجاندن جشنواره مطبوعات در تقویم سالانه فرهنگی استان تاکید کرد. این تاکید می‌تواند اتفاق مهمی در فضای نشر استان به حساب آید و رقابت سالم را در بین رسانه‌ها ایجاد کند.

تقدیر از استاد نوبری و تجلیل از ۴ استاد روزنامه نگاری که درگذشته اند از اقدامات در خور تقدیر مسئولان برگزاری جشنواره بود.
اما نکته قابل توجه در برگزاری این جشنواره، حذف آثار ارسالی از ویژه‌نامه‌های استانی بود. به عبارت دیگر روزنامه‌های کشوری که دارای ویژه نامه‌های استانی بودند نیز بر اساس فراخوان اعلام شده، آثار متعددی به این جشنواره ارسال کردند که در زمان اعلام اسامی برگزیدگان جشنواره، معلوم شد که ویژه‌نامه‌های استانی حذف شده‌اند و همین موضوع اولین زنگ خطر در مورد مدیریت برگزاری این جشنواره را به صدا درآورد. در حالی که آمار آثار ارسالی بالا رفته بود، روزنامه های کشوری  حذف شدند.
هیأت داوران این جشنواره از چهره‌های شاخص و برجسته روزنامه نگاری کشور بودند و با توجه به اینکه این بزرگان دور از فضای رسانه ای استان قرار دارند، عده‌ای از فعالان خبری استان معتقد بودند باید در ترکیب هیأت داوران، چهره‌های شاخص استانی نیز حاضر می‌شدند تا آثار با دیدگاه استانی و باتوجه به محدودیت‌ها و ظرفیت‌های محلی مورد بررسی قرار گیرد. این موضوع در بیانیه هیأت داوران خود را به خوبی نشان می‌دهد چرا که هیأت داوران در فضایی متفاوت از رسانه های محلی استان تصمیم گیری و اقدام به صدور بیانیه کرده است. بیانیه هیأت داوران نیز پر از انتقاد و سرزنش رسانه های محلی استان بود و برخی فعالان رسانه ای استان معتقد بودند که این بیانیه مورد تائید همه اعضای هیأت داوران قرار نگرفته و همه آن را امضاء نکرده اند. این در حالی است که انتخاب هیأت داوران بومی، می‌توانست از تصمیم گیری‌های انتزاعی جلوگیری کند و داوران در فضایی عینی‌تر و با توجه به داشته های استان نفرات برتر را انتخاب کنند.
در بسیاری از  بخش ها نفرات اول و دوم معرفی نشدند و جوایز نفرات سوم نیز به صورت مشترک اهداء شد. در برخی بخش ها نیز اصلا منتخبی در رتبه های اول تا سوم معرفی نشد. غیبت دبیر اجرایی جشنواره در مراسم اختتامیه نیز موجب بروز شائبه هایی شد. برخی از نفرات دعوت شده بر روی سن صاحبان واقعی اثر نبودند که این موضوع هم با انتقاد اهالی رسانه مواجه شد و مسئولان برگزاری جشنواره را مجبور به ارائه توضیحاتی کرد. نحوه توزیع جوایز جشنواره به گونه ای بود که رسانه های منتقد دولت بیشترین سهم را به خود اختصاص داده بودند و برخی معتقد بودند دولت در آستانه انتخابات به رسانه های منتقد حق السکوت داده است.
می توان به جرئت گفت ، یاس ، ناامیدی و تحقیر سه میوه  سومین جشنواره مطبوعات آذربایجان شرقی بود و معرفی نکردن نفرات برتر در بسیاری از بخشها موید این معنی است که ۳۱۰ رسانه استانی عملا حرفی برای گفتن ندارند و این موضوع برای فعالان رسانه ای که با کمترین دریافتی مالی به کار خود ادامه می دهند بزرگترین تحقیر ممکن است.
به هر حال انتظار می رود برگزاری جشنواره های مطبوعات در دوره های آتی در فضایی متفاوت و رضایت بخش تر برگزار شده وبه جای القای روحیه یاس و ناامیدی در میان فعالان واقعی رسانه های محلی موجب تشویق برای کاربهتر و القای حس رقابت سالم باشد.

سید مرتضی احمدپور – روزنامه نگار